|
|
Elifaz zien eerste reloas (4:1-5:27)
|
Job 04
01Dou nam Elifaz oet Teman t woord:
02"Kinst velen dat ain zok verdriest die aan te toalen?
Mor hou zol k mie stilholden kinnen?
03Veul lu hestoe biestoan mit road en doad,
slappe handen hestoe staark moakt.
04Dien woorden hebben weer in t èn hulpen dij strovveld was,
knikkende knijen hestoe nije kracht geven.
05Mor nou t aan die toukomt, letst moudveren hangen,
nou t diezulm rakt, bist haildaal oetstuur.
06Vertraauwst nait op dien ontzag veur God,
geft dien onbesproken gedrag die gain hoop?
07Denk ais stief noa: wèl kwam ooit onschuldeg om,
woar is n rechtschoapen mensk in t ongelok beland?
08Dit heb ik aal zain: dij onrecht inplougt,
dij ellèn zaait, zel t ook inhoalen.
09God zien oam verschrompelt ze,
n veeg van zien gram - en ze vergoan.
10 Laiw mag brollen, zien jong grommen,
mor tanden breken heur òf.
11 Laiw komt om zunder roof,
jonge laiwen swinnen om.
12 Steelskewies drong wat tou mie deur,
t was net of flusterde ain mie wat in t oor,
13 in benaauwde dreumen bie naacht,
as daibe sloap vaalt over mensken.
14 Inainen kreeg benaauwdens mie te pakken,
de griezel laip mie over de graauwel.
15 n Oamtòcht streek mie over t gezicht,
hoaren kwammen mie liek in t èn.
16 Der ston wat,
n gedoante vlak veur mie.
Stilte - dou heurde ik n stem:
17 'Kin n mensk ooit in zien recht stoan veur God,
ooit ain zunder lek of brek wezen veur zien schepper?'
18 God het èns gain vertraauw in dij hom dainen,
alderdeegs bie zien engels wordt e nog gebreken gewoar.
19 Houveul meer den bie n mensk in zien onderkommen van laim,
mit fonnement in t stof.
t Is net n mòtvlinder: men drokt hom dood.
20 Smörgens leeft e nog, soavends is e dood,
gaait e der onder deur: gainent dij t wat schelen kin -
veur aaid verswonnen.
21 Taauwen van zien tènt worden lösropt,
hai komt oet tied en is niks wiezer worden.
|
Job 05
01Roup mor, is ter wel ain dij wat weeromzegt?
Bie wèl in hemel kinstoe terecht?
02Leuf mie mor, aargernis dut onwieze de dood,
van grammiedeghaid komt domkop aan zien èn.
03Zo'n onwieze zag ik ais: t ging hom eerst veur de wind,
mor in ains ging hai der aan mit zien haile hebben en holden.
04Zien kinder wazzen naargens meer vaaileg,
ze werden in poort verpoasd, gainain stook n haand oet.
05Hongerlieders eten op wat onwieze inhoalt
- alderdeegs hoalen ze t tussen stiekels vot -
en dij dörst hebben, smachten noar wat e het.
06Dou der mor denk om: ellèn komt nait tou grond oet,
en ongelok komt nait tou lucht oet valen.
07Nee, ale ellèn komt tou mensken zulm oet,
net zo wis as vonken omhoog vlaigen.
08As ik die was, zol k noar God goan,
en hom mien zoak veurleggen.
09Hai dut grode dingen, men kin der nait bie,
en wonders, nait te tellen.
10 Hai let t regen op t laand,
en dut wotter stromen over t veld.
11 Dij niks in reken binnen, zet e hoog op troon,
dij in neerloag zitten, geft e weer moud.
12 Slaauwe lu heur plannen let e mishottjen,
t brekt heur bie handen òf.
13 Loze lu vangt e in heur aigen lozeghaid,
mit schobberds heur touleg is t gaauw doan.
14 Op kloarlichten dag dwoalen ze om in t duustern,
en smirregs grobbeln ze om zok tou of t naacht is.
15 Mor aarme stumpers redt hai van heur schaarpe bek,
en oet greep van staarken.
16 Zo is ter hoop veur minderman,
en wordt t kwoad mond stopt.
17 Gelokkeg is mensk dij deur God op stee zet wordt,
minacht doarom Aalmachtege zien straf nait!
18 Hai dut wel zeer, mor hai verbindt ook,
hai geft wel klappen, mor aigenste handen moaken ook weer beter.
19 Zès moal redt hai die oet nood,
ook zeuvende moal zel die niks overkommen.
20 In tied van honger redt hai die van dood,
in oorlogstied van macht van t sweerd.
21 Veur giezelsloagen van tong bistoe vaaileg,
en as t geweld ter aan komt, huifst nait baang wezen.
22 Lagen zelst om geweld en honger,
veur wilde baisten huifst nait benaauwd wezen.
23 Vlinten op dien laand bezörgen die gain last,
t gedaaierte van t veld zel die mit vree loaten.
24 Zelst vernemen dat ter vree is bie die onderdak,
kikst over dien laand - hest naargens verlet om.
25 Zelst zain: n haile sjène kinder zelst hebben,
dien noazoaten zellen wazen as gras op t laand.
26 Eerst op hoge older zelst noar t graf goan,
as n koornschoof dij inhoald wordt as tied ter heer is.
27 Kiek, dit heb wie noagoan: zo is t persies.
Luster der noar, en heb ter perfiet van!"
|
|
